Η συνεχής και εκτεταμένη παρουσία επικίνδυνων τοξικών ρύπων στο πόσιμο νερό συνιστά βασική αιτία πολλών σοβαρών ασθενειών.

​

Στην Ελλάδα, όπως σχεδόν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, κ.α., το πρόβλημα είναι μεγάλο και σοβαρό.

​

Ανάλογα με την προέλευση του νερού που χρησιμοποιούμε, οι ρύποι που είναι παρόντες και περισσότερο απειλητικοί για την υγεία μας διαφοροποιούνται.

Έτσι, στα νερά των μεγάλων πόλεων, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.λ.π, ο πρώτος παράγοντας που συναντάμε είναι τα επικίνδυνα τοξικά παράγωγα της χλωρίωσης του νερού, που είναι και καρκινογόνα (τριχλωρομεθάνια, αλογονοξέα, κ.λ.π.), ακομα κύριοι ρυπαντές των ταμιευτήρων (φραγμάτων και λιμνών) είναι τα τοξικά χημικά υπολείμματα κατακρημνίσεων, οι πτητικές χημικές ενώσεις και τα δυσδιάλυτα σωματίδια πυρκαγιών και τοξικών νεφών. Τέλος, υπάρχουν οι ρύποι των υπόγειων υδάτων, όταν αυτά συμμετέχουν στην υδροδότηση (π.χ. Βαρέα Μέταλλα, Νιτρικά, κλπ).

​

Στα νερά τον Μικρότερων Πόλεων, Χωριών, Οικισμών, ανάλογα πάντοτε με τις επιμέρους συνθήκες υδροληψίας και την έκταση της βιομηχανικής, γεωργικής, αστικής ρύπανσης (χωματερές, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, βοθρολύματα, κλπ.), αλλά και την γεωλογία της υδροληψίας, συναντάμε ρύπους, όπως Αρσενικό, Νιτρικά, Βαρέα Μέταλλα, Υπόλοιπα Φυτοφαρμάκων καθώς επίσης και Βακτηρίδια, Κύστες, Ιούς, που οφείλονται συχνά και στην κακή κατάσταση και κακή συντήρηση των δικτύων ύδρευσης.

​

Εάν χρησιμοποιείται η χλωρίωση σαν μέσο απολύμανσης, στα πιο πάνω προβλήματα προστίθενται και τα τοξικά καρκινογόνα παράγωγα της.

Έμπειροι επιστήμονες μπορούν να συμβουλεύσουν τους καταναλωτές για τους ρύπους, που με μεγάλη πιθανότητα πρέπει να αναμένουν σε ένα συγκεκριμένο νερό και, σε συνδυασμό με υπάρχουσες χημικές αναλύσεις, να εκτιμήσουν ποιο σύστημα καθαρισμού νερού είναι το αποτελεσματικότερο και καταλληλότερο, για να παρέχει προστασία στο συγκεκριμένο πρόβλημα, τόσο απέναντι στους υπάρχοντες, στο νερό, ρύπους, όσο και σε εκείνους τους ρύπους που είναι πολύ πιθανό να εμφανισθούν μόνιμα ή περιοδικά.

​

Στην AQUA-TEK παρέχουμε αυτές τις συμβουλές σε όλους τους πελάτες ή επισκέπτες μας, και μάλιστα, στις σοβαρότερες περιπτώσεις, ερευνάμε το ζήτημα σε βάθος, πριν απαντήσουμε.

Άρα δεν πρέπει να αγνοούμε ότι και τα νερά στα δίκτυα Μεγάλων Πόλεων έχουν σοβαρό φορτίο επικίνδυνων ρύπων από την Χλωρίωση αλλά και από την παρουσία άλλων επικίνδυνων στοιχείων, όπως επίσης και οι Μικρότερες Πόλης και Οικισμοί οι οποίοι υδροδοτούνται από γεωτρήσεις, πηγές ή πηγάδια, έχουν συχνά σοβαρότατα προβλήματα τοξικών επικίνδυνων ρύπων.

​

Ρύποι στο πόσιμο νερό

Υπάρχει μια κατηγορία προβλημάτων υγείας που εισβάλει εντυπωσιακά, με ηχηρά συμπτώματα (επιδημία, γαστρεντερίτιδες, εμετοί, πυρετοί, κλπ.). Αυτά οφείλονται συνήθως σε μολυσματικούς παράγοντες (βακτηρίδια και ιούς) ή σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, σε δηλητηρίαση του νερού με σοβαρή ποσότητα τοξικού υλικού, από βιομηχανικό ατύχημα, φυσική καταστροφή ή επιβουλή. Αυτού του είδους τα προβλήματα χωρίς να παύουν να είναι σοβαρά, δεν είναι, δυστυχώς, τα σοβαρότερα.

​

Η μεγαλύτερη σε έκταση, και πολύ πιο σοβαρή, σε επιπτώσεις κατηγορία προβλημάτων υγείας αφορά την βαθμιαία βιοσυσσώρευση ρύπων, την βιοενίσχυση της τοξικής δράσης τους, σε βάθος χρόνου, και την συστηματική φθορά, κάμψη και καταστροφή οργάνων και συστημάτων. Αυτή είναι τεράστια σε έκταση, σε σοβαρότητα και δεν είναι συνήθως αναστρέψιμη. Όταν εκδηλωθεί, ο ένοχος παράγοντας δεν μπορεί να αποκαλυφθεί, αφού δεν μπορούν να υπάρξουν καταγραφές των τοξικών δόσεων για τις δεκαετίες που προηγήθηκαν.

Πρόκειται για το πιο μεγάλο, πιο σοβαρό και πιο ύπουλο εχθρό της υγείας της ανθρωπότητας, δηλαδή την ρύπανση των υδάτινων αποθεμάτων, που είναι σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπισθεί, αφού συντελεστεί.

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΧΛΩΡΙΟ

Το Χλώριο, που χρησιμοποιείται για την απολύμανση του νερού από τους παθογόνους οργανισμούς, ταυτόχρονα προκαλεί επικίνδυνα τοξικά υποπροϊόντα της χλωρίωσης: 

• Τριαλογονομεθάνια (ΤΗΜs)

• Αλογονοξέα, Χλωροαμίνες, Χλωρικά άλατα

• Χλωροπαράγωγα (πολλές εκατοντάδες ενώσεις)

Οι περισσότερες από αυτές τις ενώσεις είναι τοξικές και ισχυρά μεταλλαξιογόνες.

Οι Εταιρείες Ύδρευσης, για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα από την επικινδυνότητα των δικτύων τους, αλλά και την μεταμόλυνση του νερού, μέχρι να φτάσει στον καταναλωτή, προσθέτουν περισσότερο χλώριο, με αποτέλεσμα την γνωστή οσμή χλωρίου που έχει το νερό του δικτύου, αλλά και το σχηματισμό ,επί τόπου στο δέρμα και στο στομάχι, επικίνδυνων χλωροπαραγώγων, την στιγμή που το χρησιμοποιούμε.

Η χλωρίωση του νερού ενοχοποιείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και σχεδόν το σύνολο των επιστημονικών Ιατρικών Ενώσεων όλων των χωρών του πλανήτη, για πλήθος σοβαρών βλαβών στην υγεία, όπως:

• Καρκίνος Ουροδόχου Κϋστεως

• Καρκίνος Παχέως Εντέρου

• Βλάβες στο Συκώτι και στα Νεφρά

• Αναιμίες

• Προβλήματα στο Νευρικό Σύστημα

• Βλάβες στα τοιχώματα των Αγγείων

• Αποβολές και προβλήματα στην Κίνηση

• Προβλήματα στους Μηχανισμούς Ανάπτυξης των παιδιών

 

ΑΜΙΑΝΤΟΣ

Στην Ελλάδα, ένα σημαντικό μέρος του δικτύου ύδρευσης, δυστυχώς, είναι ακόμα από αμιαντοσωλήνες.

Ο Αμίαντος είναι ένα επικίνδυνο και εξοστρακισμένο, από παντού, υλικό, και πουθενά δεν διανοούνται να τον χρησιμοποιήσουν.

Δυστυχώς, επειδή στην Ελλάδα υπάρχουν κοιτάσματα Αμιάντου σε πολλές περιοχές (Κοζάνη, κ.α.) έγινε ένα βαρύτατο λάθος με την εκμετάλλευση του από  εργοστάσια αμιαντοτσιμέντου.

Η επικινδυνότητα του αμιάντου οφείλεται στο ότι οι πολύ λεπτές ίνες του (μήκος 3μm) έχουν την ικανότητα να διαπερνούν τις κυτταρικές μεμβράνες με μεγάλη ευκολία. Είναι μια ισχυρά καρκινογόνα ουσία που προκαλεί σοβαρότατη μορφή καρκίνου στους πνεύμονες.

Σε παγκόσμια κλίμακα, λίγες είναι οι μελέτες για την δράση του αμιάντου στο πόσιμο νερό, γιατί, σχεδόν πουθενά, δεν χρησιμοποιείται αμίαντος στα δίκτυα ύδρευσης.

Οι σωλήνες των δικτύων από αμιαντοτσιμέντο υφίστανται σημαντική διάβρωση από το νερό και με την πάροδο του χρόνου απελευθερώνουν τεράστιους αριθμούς ινών αμιάντου στο νερό.

Ενώ δεν υπάρχει επίσημη καταχώρηση των προβλημάτων του αμιάντου στο πόσιμο νερό, εν τούτοις, ο αμίαντος ελέγχεται ως ένοχος για:

• Εκτεταμένους πολύποδες του παχέως εντέρου

• Εστίες φλεγμονών σε κύτταρα που διαπερνούν τα τοιχώματα τους ίνες αμιάντου, οι οποίες, μη μεταβολιζόμενες, μη αποβαλλόμενες, προκαλούν προβλήματα σε οισοφάγο και στοματική κοιλότητα.

 

ΒΑΡΕΑ ΜΕΤΑΛΛΑ

(Μόλυβδος, Αρσενικό, Αντιμόνιο, Χαλκός, Υδράργυρος, Αργίλιο, Ψευδάργυρος, Χρώμιο κ.α.)

 

ΜΟΛΥΒΔΟΣ

Ο Μόλυβδος είναι τοξικό βαρύ μέταλλο με σοβαρότατη καταστρεπτική επίδραση στην υγεία.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έκανε συστάσεις για ακόμη μεγαλύτερη μείωση των ορίων του Μολύβδου στο πόσιμο νερό, για την προστασία των βρεφών, των εγκύων γυναικών και των μικρών παιδιών από τις νευροτοξικές δράσεις του μολύβδου.

Ο Μόλυβδος προκαλεί:

• Καταστροφή του Νευρικού Συστήματος

• Παθήσεις στα Νεφρά

• Βλάβες στα Οστά

• Στειρότητα, Αποβολές

• Εγκεφαλικές Βλάβες, Νοητική Υστέρηση

• Υπέρταση

Μόλυβδος παρουσιάζεται στο νερό, είτε σαν βιομηχανικό απόβλητο (μπαταρίες, χρώματα), είτε λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης (βενζίνη, αιωρούμενα σωματίδια), καθώς επίσης από την χρήση μολύβδου στα δίκτυα ύδρευσης.

 

ΑΝΤΙΜΟΝΙΟ

Το Αντιμόνιο είναι πολύ τοξικό, με δράση ανάλογη του Αρσενικού. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πρόσφατη αναθεώρηση των επιτρεπόμενων ορίων, έθεσαν αυστηρή παρακολούθηση στο αντιμόνιο. Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε ότι η εκτεταμένη χρήση χαλκοσωλήνων στην ύδρευση οδήγησε στην χρήση κραμάτων αντιμονίου-κασσιτέρου και δυστυχώς αυτό θα οδηγήσει, στο μέλλον, στην αύξηση του αντιμονίου στο νερό που πίνουμε.

• Ενοχοποιείται για τερατογενέσεις

• Προκαλεί πονοκεφάλους, ίλιγγο, κατάθλιψη

• Προκαλεί καρκίνο του Δέρματος

 

ΧΡΩΜΙΟ

Το χρώμιο είναι βαρύ μέταλλο που εμφανίζεται με διάφορες μορφές ιόντων στο νερό.

Το εξασθενές χρώμιο είναι η πλέον τοξική μορφή του μετάλλου.

Σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες και καθηγητές πανεπιστημίων οι οποίοι μελετούν την τοξικότητα των Βαρέων Μετάλλων στα βιολογικά συστήματα, το εξασθενές χρώμιο είναι το τοξικότερο και επικυνδυνότερο βαρέο μέταλλο για τους ζώντες οργανισμούς.

Είναι ισχυρά μεταλλαξιογόνο και έχει καρκινική δράση. Η σοβαρότατη βιοεπικινδυνότητα του εξασθενούς χρωμίου οφείλεται στο ότι τα <<ΧΡΩΜΙΚΑ ΙΟΝΤΑ>> έχουν δομική ομοιότητα με τα θειικά και φωσφορικά ιόντα και σαν <<ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ>> ξεγελούν την κυτταρική μεμβράνη και εισέρχονται στο κύτταρο. Αφού μπει μέσα στο κύτταρο, το εξασθενές χρώμιο ανάγεται σε τρισθενές, το οποίο, μέσα στο κύτταρο πια, δρα σαν υποκατάστατο-φονέας. Αντίθετα με τα χρωμικά, τα τρισθενή ιόντα του χρωμίου δεν μπορούν να περάσουν εύκολα την κυτταρική μεμβράνη. Δηλαδή, το τρισθενές χρώμιο είναι το επικίνδυνο, αλλά δεν μπορεί να μπει στο κύτταρο, ενώ το Εξασθενές Χρώμιο μπορεί.

Το Εξασθενές Χρώμιο προκαλεί:

• Καρκίνο στο Γαστρεντερικό Σύστημα

• Δερματικά Έλκη και σοβαρές Δερματικές Αλλεργίες

• Έλκος Στομάχου

• Βλάβες και καταστροφή των Νεφρών και του Ήπατος

• Αιμορραγίες

• Γυναικολογικούς Καρκίνους

• Καρδιαγγειακά Νοσήματα

• Βλάβες και καρκίνους στον Εγκέφαλο

 

ΑΡΣΕΝΙΚΟ

Δεν υπάρχει νερό που να μην περιέχει Αρσενικό, είναι εκτεταμένος γεωλογικός ρύπος και η Ελλάδα (μαζί με τις ΗΠΑ και την Ουγγαρία) είναι οι χώρες με την συχνότερη εμφάνιση.

Απαντάται, κυρίως, σε γεωτρήσεις, αλλά και σε περιοχές με μεταλλευτική δραστηριότητα, όταν στα εξορυσσόμενα ορυκτά υπάρχει πρόσμιξη αρσενικού, που με την διάβρωση και την έκπλυση εμπλουτίζει τους υδροφόρους ορίζοντες.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνος ρύπος, εμφανίζει μερικές φορές περιοδικότητα στα νερά (εποχιακή ή άλλη) και μπορεί να πάρει επικίνδυνες τιμές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2003 μείωσε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο από 50 ppm σε 10 ppm. Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες επιμένουν, στις ΗΠΑ και σε πολλά μέρη του κόσμου, ότι πρέπει να μειωθεί πολύ πιο κάτω, και όχι στα 10 ppm.

Το αρσενικό στο πόσιμο νερό είναι γνωστό ότι προκαλεί  καρκίνο του Δέρματος και βαριές βλάβες στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα.

 

ΧΑΛΚΟΣ

Ο χαλκός χρησιμοποιείται ευρύτατα στα υδραυλικά δίκτυα και μηχανήματα, και αυτό σχετίζεται με την παρουσία του στο νερό. Επίσης, από τα φυτοφάρμακα και χημικά κατάλοιπα έχουμε εμπλουτισμό με ιόντα χαλκού των υδροφορέων.

Ο χαλκός προσβάλλει το Συκώτι, Σπλήνα, Καρδιά, Έντερο (Γενετική Διαταραχή: Νόσος Wilson)

 

ΚΑΔΜΙΟ

Το κάδμιο είναι ένα από τα τοξικότερα Βαρέα Μέταλλα και  για τον λόγο αυτό έχει μπει στην λίστα των επικίνδυνων ουσιών υψίστης προτεραιότητας στην τελευταία οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ακόμη και μικρές συγκεντρώσεις καδμίου στο πόσιμο νερό προκαλούν ή αυξάνουν τις πιθανότητες για:

• Καρκίνο του Προστάτη

• Καρκίνο των Πνευμόνων

• Βλάβες στο Συκώτι

• Βλάβες στα Οστά

 

ΝΙΤΡΙΚΑ

Τα νιτρικά (όπως και τα νιτρώδη και τα αμμωνιακά) είναι δυστυχώς πολύ εκτεταμένος ρύπος στην Ελλάδα, με κύριες αιτίες τα γεωργικά λιπάσματα, τα βοθρολύματα και τις κτηνοτροφικές μονάδες. Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο της εποχιακής διακύμανσης των νιτρικών, πράγμα που τα καθιστά αιφνίδιους ρύπους, και γι’ αυτό, απρόβλεπτους και πάρα πολύ επικίνδυνους.

Επειδή είναι αρκετά συχνή η εμφάνιση νιτρικών πάνω από τα «επιτρεπόμενα όρια», καλό είναι να γνωρίζουμε τα εξής:

Η παρουσία νιτρικών ιόντων στο νερό προκαλεί μεθαιμογλοβιναιμία, αρρώστια που προσβάλλει τα παιδιά (σύνδρομο Blue Baby). Στα βρέφη και στα μικρά παιδιά ο σχηματισμός μεθαιμογλοβίνης δεν μπορεί να αντιστραφεί πίσω προς αιμογλοβίνη και γι’ αυτό είναι καταστροφικός, Μπορεί να προκαλέσει βλάβες στον εγκέφαλο, ακόμη και θάνατο.

​

​

​

​

​

​

​

Στους ενήλικες τα νιτρικά, και ιδιαίτερα η σχηματιζόμενη Ν-νιτροσαμίνη, ενοχοποιούνται για καρκινογενέσεις στο πεπτικό. Τα νιτρικά ενοχοποιούνται για  σοβαρές βλάβες στον οισοφάγο, καθώς και  βλάβες στο καρδιαγγειακό και τον εγκέφαλο.

Προσοχή: Είναι σκόπιμη η εγκατάσταση ενός φίλτρου «Ασπίδα» στο σπίτι, για να μην περάσουν νιτρικά στο ποτήρι μας, τουλάχιστον σε περιοχές που είναι βάσιμα ύποπτες για αιχμές παροχής νιτρικών στο νερό της βρύσης. Οι ειδικοί γνωρίζουν ποιες περιοχές είναι ύποπτες και μπορούν να σας συμβουλέψουν σχετικά.

 

ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ

Η τοξικότητα των φυτοφαρμάκων και σε πολύ μικρές δόσεις είναι δεδομένη.

Η συστηματική φόρτιση του οργανισμού, μέσα από το νερό, με υπολείμματα φυτοφαρμάκων είναι σοβαρότατη απειλή για την  υγεία και απλώς χρειάζεται χρόνο η βιοσυσσώρευση για να εμφανισθούν τα συμπτώματα.

Η ρύπανση των ελληνικών υδάτων από φυτοφάρμακα, είτε πτητικά μέσω των υδρατμών-νεφών-βροχών, είτε με έκπλυση και εισβολή στους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες.